چرا برخي کودکان حرف نمي‌زنند؟

به گزارش هفت چشمه، محمدحسين قلي‌زاده کارشناس مشاور و راهنمايي در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمي پزشكي باشگاه خبرنگاران جوان؛ در رابطه با حرف نزدن اختياري در برخي کوکان اظهار داشت: سکوت انتخابي يا اضطرابي يکي از اختلالات اضطرابي پيچيده در کودکان است.

 

وي ادامه داد: اضطراب کودک در يک محيط خاص به ناتواني کودک براي صحبت کردن در وي منجر مي‌شود. 

 

قلي زاده در اين رابطه افزود: اين محيط مي تواند مدرسه يا مهماني هاي خانوادگي باشد، چنين کودکاني معمولا در محيط ديگري که راحت هستند به سادگي صحبت و مانند يک کودک عادي با ديگران ارتباط برقرار مي کنند.

 

اين کارشناس مشاوره و راهنمايي عنوان کرد: اغلب بچه هايي که به چنين اختلالي مبتلا هستند، در واقع نوعي اضطراب اجتماعي دارند.

 

وي اظهار داشت: اين کودکان از صحبت کردن در جمع هراس دارند و اين مساله برايشان ناتوان کننده و عذاب آور است. 

 

قلي زاده افزود: کودکاني که به سختي صحبت مي‌کنند، ناچار هستند از ارتباطات غير کلامي استفاده کنند و اين امر منجر به کاهش ارتباطات اجتماعي کودک با همسالانش خود نيز مي‌شود.

 

 اين کارشناس مشاوره و راهنمايي ادامه داد: کودکان مبتلا به سکوت اختياري قادر به حرف زدن نيستند و اين چيزي فراتر از ارادة خود کودک است.

 

وي بيان کرد: البته ممکن است با شنيدن کلمه "انتخابي" تصور اطرافيان اين باشد که کودک در ايجاد علايم خود نقش دارد، اما اين تصور کاملا غلط است.

 

ناتواني مستمر در تکلم در موقعيتهاي اجتماعي خاص مثل مدرسه که توقع داريم کودک صحبت کند.

 

در پيشرفت تحصيلي يا ارتباط اجتماعي با همسالان و يا اقوام اختلال دارد.

 

اختلال در صحبت کردن کودک در برخي مکانها بيشتر از يک ماه طول بکشد.

 

قلي زاده در رابطه با زمان بروز اختلال سکوت اختياري در کودکان گفت: اين اختلال معمولا از سنين 5 يا 6 سالگي آغاز شده و در همه کودکان به يک شکل بروز نمي‌کند.

 

وي ادامه داد: در کودکاني که اين اختلا وجود دارد در محيط هاي غيرخانوادگي نوعي ماتزدگي و بي حرکتي ديده مي‌شود و اين کودکان منزوي هستند.

 

اين کارشناس مشاوره و راهنمايي گفت: کودکاني که در خانه مورد آزار و اذيت و خشونت هستند بيشتر به اين اختلال دچار شده و حتي ممکن است در خانه هم سکوت کنند.

 

قلي زاده بيان کرد: کودکاني که به سکوت مبتلا مي شوند، غالباً از کودکي خجالتي و درونگرا هستند.

 

وي ادامه داد: اين کودکان به شدت مستعد اضطراب بوده و احساسات خود را به سادگي بروز نمي دهند.

 

اين کارشناس مشاوره و راهنمايي در رابطه با درمان اين کودکان گفت: اگر اختلال سکوت انتخابي در کودک بر اثر يک ضربه رواني نباشد با رفتار درماني و کمک والدين برطرف خواهد شد.

 

وي در رابطه با نقش والدين در درمان اين اختلال افزود: والدين با حضور در کلاس هاي آموزشي بايد ياد بگيرند تا با استفاده از اصول رفتاري تقويت و عدم تقويت، به جاي کمک نابجا و عجولانه به کودک در مواقع سکوت، او را ترغيب به صحبت کردن کنند.

 

قلي زاده ادامه داد: تغيير سبک زندگي، تغيير محيط زندگي کودک و آموزش‌هاي لازم براي مقابله با اضطراب کودکان کمک شاياني به رفع مشکل اين اختلال خواهد کرد.

 

وي در پايان افزود: کمک گرفتن از يک روان درمان و روشهاي روان درماني در درمان اين اختلال بسيار موثر است.

 

انتهاي پيام/